مقایسه سانگ یانگ تیوولی و رنو کپچر

کراس اوورهای کوچک، بخش مهمی از تقاضای فعلی در بازار خودرو را تشکیل داده اند. برندهای مختلف خودروسازی از کشورهای گوناگون در این کلاس حضور دارند. چینی ها که مدت هاست در ساخت کراس اوورها فعال هستند. کره ای ها و ژاپنی ها هم از اولین کسانی بودند که وارد این حیطه شدند. اما در دوره بعد از برجام، فرانسوی ها نیز بار دیگر به بازار کشورمان بازگشتند و محصولات ریز و درشت خود را به صورت مونتاژ داخل یا تمام وارداتی به دست مصرف کننده های ایرانی رساندند. از میان کره ای ها، این بار بر خلاف همیشه، هیوندای و کیا چندان در بازار کراس اوورهای کوچک ایران فعال نبودند. در واقع محصولات این دو شرکت در این کلاس، وارد ایران نشدند. اما یک کره ای دیگر بود که توانست به تنهایی با محصولی در همین کلاس، دروازه های موفقیت در بازار ایران و جهان را در نوردد. سانگ یانگ با تیوولی از فرش به عرش آمد! تیوولی پر فروش ترین محصول این کمپانی در جهان شد و در ایران هم که پیش از آن، همگان خودروهای سانگ یانگ را به عنوان اتومبیل هایی زشت می دانستند، این بار برای خرید تیوولی پیش قدم شدند. از میان فرانسوی ها نیز، پژو 2008 و رنو کپچر دو نمونه اصلی در این کلاس بودند که با استقبال نسبی مواجه شدند. امروز کپچر را در برابر تیوولی قرار دادیم تا مقایسه ای همه جانبه میان آنها داشته باشیم.

طراحی ظاهری

تیوولی یک تحول بزرگ برای سانگ یانگ بود. با خریداری سانگ یانگ از سوی ماهیندرا هندوستان، سیاست های کلی و خط مشی این شرکت از نو تعریف شد و این بار به جای طراحی های اغراق آمیز و نامانوس، طراحی خودروهایی جذاب و عامه پسند در دستور کار سانگ یانگ قرار گرفت. اگر نام “ Tivoli “ را از آخر به اول بخوانید، با عبارت “ i lov iT “ روبرو می شوید که نشان از توجه و سرمایه گذاری زیاد سانگ یانگ بر روی این محصول است. در نمای جلو، چراغ هایی کشیده با گرافیک داخلی مشکی را می توان دید که قسمت بالای آنها با یک نوار LED روزتاب تزئین شده است. دو چراغ به وسیله یک نواز تزئینی مشکی رنگ به یکدیگر متصل شده اند و زیر آن نوار هم یک شیار افقی باریک و لوگوی زیبای سانگ یانگ قرار گرفته است. این شیار باریک در واقع حکم همان جلو پنجره خودرو را دارد! اما برای هوا گیری بهتر موتور، طراحان یک شیار بزرگتر هم در وسط سپر تعبیه کرده اند و پایین تر از آن، شبکه ورود هوای مرکزی قرار دارد. چراغ های مه شکن به شکلی زاویه دار جانمایی شده اند و اطراف محل نصب آنها نیز خطوط زیبایی به چشم می خورند. البته در فیس لیفت جزئی که سانگ یانگ در سال 2017 بر روی این خودرو اعمال کرد، اندکی خطوط سپر اسپرت تر شدند. خطوط عضلانی بر روی کاپوت کوتاه تیوولی هم دیده می شوند. در مجموع باید ظاهر تیوولی را از نمای جلو، زیباتر از محصولات قبلی سانگ یانگ و تا حدودی جوان پسند دانست. در نمای کناری، جزئیات زیادی در طراحی مشاهده می شود. اولین چیزهایی که جلب توجه می کنند، ضخامت زیاد ستون C و شیب پایین پنجره ها است.

بخش زیادی از دنباله چراغ عقب تا روی گلگیر امتداد یافته و ادامه آن نیز به شکل یک خط عضلانی بر روی درب عقب، قالب گیری شده است. این بخش را می توان امضای طراحان تیوولی در نمای کناری دانست. برجستگی برای گلگیر جلو نیز به تقارن عقب، اما با پف کمتر وجود دارد. پایین درها و دور گلگیرها، از فلاپ های پلاستیکی محافظ استفاده شده است. آینه ها طراحی زیبا و قابل قبولی دارند. ستون A و سقف تیوولی به رنگ مشکی براق در آمده و در اکثر مدل ها و تیپ های آن، این دو رنگ بودن بدنه را می توان مشاهده کرد. ریل های سقفی نیز به سبک تمام کراس اوورهای جدید، در جای خود قرار دارند. رینگ های تیوولی در نسخه الیت، از رینگ های 18.0 اینچی دو رنگ با طرح پنج شاخه چنگکی استفاده شده است که با ظاهر اسپرت خودرو، در تناسب اند. اما در نمای عقب، طراحی تیوولی به مراتب خاص تر از جلو است. چراغ های عقب هندسه خاصی دارند که تیوولی را شبیه به هیچ خودرو دیگری نمی کنند. گرافیک چراغ ها هم زیبا است و از نئون درون آنها استفاده شده است. جا پلاکی روی سپر است و همچون سپر جلو، در حاشیه آن می توان بازی با خطوط را مشاهده کرد. بر روی درب صندوق هم خطوط زیادی دیده می شوند که سعی دارند آن را از حالت یکنواختی خارج کنند. دیفیوزر عقب به شکلی دو تکه طراحی شده و بر روی هر تکه آن، یک رفلکتور دیده می شود. در وسط هم یک لامپ مه شکن بزرگ در نظر گرفته اند.

رنو سالها درگیر طراحی خودروهایی کسل کننده و نه چندان جذاب بود. محصولات این شرکت چندان جایگاهی در بازار جهانی نداشتند و فروش آنها به چند کشور محدود می شد. شراکت نیسان با رنو توانست لوزی فرانسه را به جایگاه واقعی خود برساند. استهلاک پایین و کیفیت ساخت بالای خودروهای ژاپنی، میراث نیسان برای رنو بود. علاوه بر این موضوع، سبد محصولات رنو هم با استفاده از پلت فرم های جدید، کامل تر شد. رنو کپچر از آن دسته محصولات رنو است که در پلت فرم و ساختار فنی، وامدار نیسان است. شاید جالب باشد بدانید که پلت فرم کپچر، همان پلت فرم نیسان جوک است. هر دو خودرو اکنون در بازار ایران وجود دارند. با این حال کمتر کسی قادر به تشخیص اشتراک میان این دو است. در نمای جلو، ژستی شبیه به یک شاسی بلند واقعی را به خود گرفته است. در واقع کپچر بسیار بزرگتر از آن چیزی که هست، به نظر می رسد. چراغ ها با ظرافت خاصی طراحی شده اند و فاصله زیادی با یکدیگر دارند. فاصله دو چراغ توسط جلو پنجره عریض رنو پر شده است. جلو پنجره ای که لوگوی رنو را هم در ابعادی بزرگ در دل خود جای می دهد. پایین سپر، شبکه ورودی هوای بزرگی دیده می شود. در هر طرف هم، قابی کرومی دیده می شود که پروژکتور جلو و دی لایت را در بر می گیرد. طول کاپوت کپچر حتی از تیوولی هم کوتاه تر است که از کوچک بودن موتور این خودرو نشات می گیرد. در نمای کناری، همچون تیوولی می توان شاهد سقف و ستون های غیر هم رنگ با بدنه بود. البته بسته به رنگ اصلی بدنه، رنگ ستون جلو و سقف، یا مشکی است یا سفید.

در نمای جانبی کپچر، خطوط کمتری نسبت به تیوولی می توان دید. اما بر روی درها و گلگیرهای کپچر، حجم پردازی قدرتمند تری انجام شده است. بر آمدگی اصلی بالای درها، در واقع همان نقش خط شانه را بازی می کند. پایین درها هم یک فرو رفتگی و بر آمدگی دیگر به چشم می خورند. فلاپ های روی گلگیرها، باریک و ظریف طراحی شده اند. اما فلاپ زیر درها بزرگتر است و به شکلی شیب دار در آمده و یک زه کرومی هم به خود می بیند. روی ستون سوم کپچر، بر خلاف تیوولی، یک لچکی شیشه ای زیبا طراحی کرده اند. طراحی رینگ های کپچر نیز همچون تیوولی پویا و اسپرت است و به خوبی با ظاهر هیجان انگیز خودرو هماهنگی دارد. آینه های کپچر به شکل پایه دار طراحی شده اند و اسپرت تر از آینه های تیوولی به نظر می رسند. با انتقال آینه ها به روی درها، یک لچکی هم در جلو تعبیه شده است که میدان دید بیشتری در اختیار راننده می گذارد. اما با رسیدن به نمای عقب، تمام آن استایل بزرگ و قدرتمند کپچر که در ذهنمان حک شده بود، تخریب می شود. کاراکتر کپچر از عقب، بیش از حد فانتزی است و ابهت نمای جلو را ندارد. طراحی چراغ ها هر چند زیبا هستند، اما بیشتر کپچر را بیشتر شبیه یک هاچ بک بزرگ کرده اند تا یک کراس اوور کوچک! جا پلاکی روی درب صندوق است و بالای آن هم یک فلاپ کرومی دیده می شود که نوشته “ CAPTUR “ بر روی آن حک شده است. بخش زیادی از سپر عقب با دیفیوزر مشکی پوشانده شده است. چراغ های مه شکن عقب و دنده عقب نیز همچون دیگر محصولات رنو به شکلی نامتقارن، در پایین ترین جای سپر قرار گرفته اند.

طراحی کابین

سانگ یانگ پیش از تیوولی حتی در طراحی داخلی هم زیبا کار نمی کرد! اما مدت هاست که محصولات این برند، دارای کابین های زیبا و با کیفیتی هستند. کنسول مرکزی تیوولی به سبک آسیایی طراحی شده است. دریچه های تهویه به شکل عمودی نصب شده اند و نمایشگر مولتی مدیا هم در میانه آنها قرار دارد. پایین تر، تعداد زیادی دکمه را می توان دید که به پنل تهویه مطبوع و دیگر سیستم های خودرو مربوط می شوند. تیوولی برای آن دسته از افرادی خوب است که دوست دارند در کابین، دکمه های زیادی داشته باشند و شلوغ بودن کنسول، حس پر آپشن بودن را به آنها می دهد! دسته دنده و قاب طراحی شده برای آن، ساده و با کلاس به نظر می رسند. چیزی که در داشبورد مقابل سرنشین خود نمایی می کند، باکس بدون دربی است ک برای قرار دادن وسایل و اشیا در نظر گرفته شده است. ایده ای متفاوت و کاربردی! نشان دهنده های پشت آمپر، طراحی اسپرتی دارند و با نور پردازی زیبای سفید و قرمز روشن می شوند. غربیلک فرمان به فرم D کات است و خوش دست و اسپرت به نظر می رسد. رودری ها هم طراحی ارگونومیکی دارند. کیفیت متریال کابین تیوولی، به واقع خوب و مرغوب است و فراتر از یک مینی کراس اوور کره ای احساس می شود.

به سراغ کپچر می رویم. با اتاقی خلوت تر و دلباز تر از رقیب کره ای طرف می شویم. رنو بر خلاف سانگ یانگ، بی مهابا عمل کرده و طراحی های کلیشه ای را کنار گذاشته است. از این رو، طراحی کنسول مرکزی کاملا نو و خلاقانه به نظر می رسد. مجموعه سیستم چند رسانه ای با مانیتور مرکزی و دکمه های کنترل سیستم تهویه، درون یک قاب چند ضلعی قرار دارند که پس زمینه آن، مشکی پیانویی است. دریچه های تهویه از دو طرف، این قاب را احاطه کرده اند. بالای داشبورد هم یک باکس کوچک تعبیه شده است. پایین تر از این قاب، دیگر هیچ چیزی به جز کلید استارتر و خروجی های USB، AUX و برق 12 ولت دیده نمی شود. در واقع کپچر در نقطه مقابل تیوولی است و طراحان رنو علاقه ای به نصب دکمه های زیاد و شلوغ کاری نداشته اند. بنابراین در کپچر، خیلی زودتر از تیوولی با فضای داخلی ارتباط برقرار می کنید. دریچه های تهویه کناری، فرم دایره ای دارند. رودری ها هم شبیه به دیگر محصولات رنو هستند و ارگونومی خوبی دارند. طراحی دسته دنده اسپرت تر از تیوولی است. نشان دهنده های پشت آمپر به شکلی فضایی و خلاقانه طراحی شده اند و تا مدت ها برای راننده سرگرم کننده خواهند بود. غربیلک فرمان کپچر هر چند D کات نیست، اما کاملا در دستان راننده می نشیند و ارگونومیک تر از فرمان سانگ یانگ به نظر می آید. یکی از جالب ترین بخش های طراحی داخلی این خودرو، نحوه باز شدن درب جعبه داشبورد است که به شکل کشویی انجام می شود! کیفیت ساخت کابین کپچر اگر بالاتر از تیوولی نباشد، پایین تر هم نیست.

امکانات رفاهی و ایمنی

تیوولی در سه تیپ اسپرت، الیت و آرمور وارد بازار شده است که این سه در ظاهر و تعدادی از آپشن ها، تفاوت های جزئی با یکدیگر دارند. از امکانات مشترک در هر دو تیپ می توان به 6 کیسه هوای ایمنی شامل ایربگ های پرده ای، سیستم کنترل پایداری، سیستم کنترل کشش، فرمان الکتریکی با تنظیم سه حالته، تهویه مطبوع دیجیتالی با تنظیم دستی، نمایشگر مولتی مدیا 7.0 اینچی، تنظیم برقی صندلی های جلو، گرم کن صندلی های جلو، لامپ های هالوژن جلو، مه شکن عقب و جلو، چراغ روشنایی روز، کروز کنترل، روکش چرمی صندلی ها و فرمان، خروجی برق 12 ولت، ریموت کنترل سیستم صوتی بر روی فرمان، سیستم ورود بدون کلید، استارت دکمه ای، سان روف برقی دو حالته، سنسور های پارک جلو و عقب، دوربین دید عقب، سیستم کمکی شروع حرکت در سربالایی، سیستم فعال ضد واژگونی، پشت سری های فعال در تصادف، سیستم یخ زدای برف پاک کن ها، سنسور باران، سنسور نور، شیشه های دودی سولار، سیستم ایزو فیکس، تاشوندگی برقی آینه های جانبی، ترمز اضطراری و نور بالای کمکی اشاره کرد.

رنو کپچر بر خلاف تیوولی، تنها در یک تیپ وارد ایران شد. شرکت ایران خودرو، کپچر را در نسخه فول به ایران آورد. اما فول ترین نمونه کپچر هم به علت ذات اقتصادی محصولات رنو، امکانات کمتری از تیوولی دارد. سیستم ترمز کمکی اضطراری، سیستم کنترل پایداری، سیستم کمکی حرکت در سر بالایی، فرمان مجهز به کمک الکتریکی، 4 کیسه هوای ایمنی، استارت دکمه ای هوشمند، کروز کنترل و محدود کننده سرعت، سیستم مصرف بهینه موتور (ECO Mode)، ستون فرمان تلسکوپی، کارت هوشمند رنو، گرم کن صندلی های جلو، شیشه های دودی عقب، نمایشگر مولتی مدیا 7.0 اینچی، آینه های برقی تاشونده مجهز به گرم کن، برف پاک کن اتوماتیک، چراغ های روشنایی روز، سیستم تنظیم ارتفاع نور چراغ های جلو، سنسور نور چراغ های جلو، تهویه مطبوع اتوماتیک، سنسور پارک عقب، دوربین دید عقب، مه شکن جلو و عقب، 6 بلندگو استریو و پشت سری های فعال شونده در تصادف بخشی از مهم ترین آپشن های رفاهی و ایمنی کپچر را تشکیل می دهند.

تجربه رانندگی

تیوولی دنیایی متفاوت با کپچر دارد. سانگ یانگ در این محصول خود به استفاده از پیشرانه تنفس طبیعی قناعت کرده است. در عوض برای تامین جعبه دنده به سراغ شرکت ژاپنی آیسین رفته است تا یک گیربکس 6 سرعته تیپ ترونیک پیشرفته را از آنها خریداری کند. تیوولی با پیشرانه 1.6 لیتری 128 اسب بخاری، در حد انتظارات ظاهر می شود و می تواند شتاب اولیه خوبی را به شما هدیه کند. خبری از لگ یا تاخیر پیشرانه های توربو در تیوولی نیست و به راحتی می توان از شتاب راضی کننده این خودرو لذت برد. هر چند که در درگ 400 متر و شتاب گیری ثانویه، کپچر پا به پای این خودرو پیش می رود و تقریبا هیچ یک از این دو، بر دیگری غلبه نمی کند. پایداری تیوولی با توجه به برخورداری از سیستم فعال ضد واژگونی (ARP)، افزون بر سیستم کنترل پایداری (ESP)، در سطح راضی کننده ای ارزیابی می گردد. لاستیک های فاق کوتاه تیوولی و فاصله محوری نسبتا بلند آن هم در بهبود پایداری بی تاثیر نیستند.

ذات اسپرت تیوولی با توجه به هدف گذاری سانگ یانگ برای جلب توجه جوانان به این خودرو، سیستم تعلیق به نسبت خشکی را برای آن به وجود آورده است. ارتفاع تیوولی از زمین زیاد نیست. رینگ های اسپرت بزرگ آن، نرمی سواری را از تیوولی سلب کرده اند. در کل کیفیت سواری کپچر را باید بهتر از تیوولی دانست. علاوه بر این سواری خشک، تیوولی با کم فرمانی و بیش فرمانی زیادی مواجه است که از تقسیم وزن نادرست آن ریشه می گیرد. تیوولی در سیکل ترکیبی، اندکی بیشتر از 6.0 لیتر در 100 کیلومتر مصرف می کند. میانگین مصرف سوخت تیوولی بر روی کاغذ، اندکی بالاتر از کپچر است. اما فراموش نکنید که به علت عدم وجود توربو شارژر در پیشرانه سانگ یانگ، می توانید با خیالی راحت در هر پمپ بنزینی سوخت گیری کنید و دغدغه استفاده از بنزین با کیفیت را نداشته باشید. چرا که موتورهای تنفس طبیعی در مقایسه با انواع پیشرانه های توربو، حساسیت کمتری به نوع بنزین مصرفی دارند.

بسیاری از افراد، در ابتدا زمانی که حجم پیشرانه کپچر را می شنوند، دقایقی می گذرد تا باور کنند! 4 سیلندر 1200  سی سی بر روی کراس اوور کامپکت، از دور چندان ترکیب خوش آوازه ای به نظر نمی آید! اما همین پیشرانه کوچک به مدد توربو شارژر و تجربه بالای رنو در ساخت موتورهای فرمول وان، 120 اسب بخار قدرت و 190 نیوتن متر گشتاور تولید می کند. اعداد و ارقامی که بیشتر از یک پیشرانه 1.5 لیتری انتظار می روند! رنو برای انتقال این قدرت از جعبه دنده 6 سرعته اتوماتیک دو کلاچه استفاده کرده است. کپچر همچون هر توربو دیگری با تاخیر فراوان در تیک آف اولیه مواجه است. برای یک شتاب گیری ساده ناچار اید که بعضا دور موتور را تا 4000 rpm بالا ببرید و در این صورت هم با افزایش مصرف سوخت باید دست و پنجه نرم کنید! اینجاست که به یاد موتور تنفس طبیعی سانگ یانگ می افتید و قدر آن را بیشتر می دانید! اما در کپچر هم زمانی که توربو شارژر وارد مدار می شود، شتاب و چالاکی خودرو در حد قابل ملاحظه ای افزایش می یابد.

سیستم تعلیق کپچر از لحاظ نرمی در میانه رقبا قرار می گیرد. نه به اندازه 2008 و C3 راحت است، نه کوبش های تیوولی را دارد. سواری کپچر را می توان تقریبا مشابه با تندر 90 و داستر توصیف کرد که به واسطه تایر های فاق کوتاه، تنها اندکی خشک تر شده است. اما با اختلاف جزئی از تیوولی بهتر عمل می کند. برگ برنده کپچر در برابر تمام رقبای او در داخل و خارج از ایران، مصرف سوخت فوق العاده پایینش است. مصرف ترکیبی این خودرو در شهر و جاده بنا به اعلام رسمی سازنده، 5.9 لیتر بر 100 کیلومتر است. مصرفی که در ابتدا به نظر می رسد که برای یک هاچ بک شهری اعلام شده باشد! نه یک کراس اوور کامپکت! کپچر این اقتصادی بودن را مدیون حجم کم پیشرانه اش است. پیشرانه ای که از موتور پراید هم کوچک تر است! کپچر با برخورداری از سیستم کنترل پایداری، هندلینگ قابل قبولی دارد. اما در مجموع نمی تواند به اندازه تیوولی، چسبندگی خوبی ارائه دهد. چرا که هم ارتفاع کف اتاقش از زمین بیشتر است، هم رینگ های کوچکتری از تیوولی دارد.

سانگ یانگ تیوولی

کلاس بدنه	کراس اوور کوچک
ابعاد بدنه (mm)	4202*1798*1590
فاصله محوری (mm)	2600
تعداد سیلندر	4
حجم موتور (cc)	1597
تعداد سوپاپ	16
حداکثر قدرت (hp)	128
حداکثر گشتاور (n.m)	160
گیربکس	6 دنده تیپ ترونیک
ترمز جلو	دیسکی
ترمز عقب	دیسکی
نوع فرمان	الکتریکی
وزن خالص (kg)	1300
مصرف سوخت ترکیبی (lit/100 km)	7.2
ظرفیت باک (lit)	47

رنو کپچر

کلاس بدنه	کراس اوور کوچک
ابعاد بدنه (mm)	4122*1778*1566
فاصله محوری (mm)	2606
تعداد سیلندر	4
حجم موتور (cc)	1197
تعداد سوپاپ	16
حداکثر قدرت (hp)	116
حداکثر گشتاور (n.m)	190
گیربکس	6 سرعته خودکار دو کلاچه
ترمز جلو	دیسکی
ترمز عقب	دیسکی
نوع فرمان	الکتریکی
وزن خالص (kg)	1180
مصرف سوخت ترکیبی (lit/100 km)	5.9
ظرفیت باک (lit)	45

سانگ یانگ تیوولی

نقاط قوت: طراحی جوان پسند، امکانات رفاهی مناسب، هندلینگ مناسب، قطعات یدکی فراوان، بازار خرید و فروش پر رونق
نقاط ضعف: سواری نسبتا خشک

سانگ یانگ تیوولی

نقاط قوت: طراحی جوان پسند، مصرف سوخت پایین، کیفیت سواری بالا، ایمنی بالا
نقاط ضعف: حساسیت موتور توربو به کیفیت بنزین، قطعات یدکی کمیاب، بازار خرید و فروش کم رونق